Yahya Akbulut - X...3.14

Dolusun sen dostum
Yüreğin dolu,
Balta ile budamışsın
Yaslandığın ağacın dallarını,
Seyre dalmış hayallerin
umutsuz kalıntıları
Neden sürdürüyorsun ki bu çabayı ?

Vardır hep çalkantıların anlamı,
Kayırır mı dalgınlığın
kökünü yangınların,
Silip at peşin ödenmiş ihtimalini
Hükümsüz yargıların.

Tek başına olsun geriye dönüşlerin Aynı yağmurun fısıltısında
İnsafsızca terk edildiğinde,
Çok özlediğin o yüzü hatırladığında
Bir daha ölçersin umudun
enini ve boyunu
Hesaplarken üç nokta on dört ile
Kaderin oyununu.

Ve göreceksin, hiçbir bakış
Eskisi gibi gözlerini yakmayacak
Pişmanlığın seninle olamayacak
Nedir ki senin muhtacın,
Varsın budanmış kalsın dalları
Özlediğin ağacın !