Yahya Akbulut - Saygı Ötesi - 2

suskunluğun kahramanını
yarattın gönlünde,
gece gündüz acımasızca ateşe verdiğin,
alevlerin yaktığı yerleri,
ormanları dolaştın
her yamuk ağacın sen
( yalnız senin bildiğin )
olmadığı gibi,
kanayan yaralarını gönüllerde
tükettin !

yelken açtın, yürekleri dolaştın vuruldun,
memleket bildiğin topraklardan kovuldun !
sınırlar ayaklarının altında
sevemediğin,
kaderin öfkesi Hocam
ak saçlarında gizli !
unutamadığın rüyaların etkisinde,
onurun belgesi yaşadı yüreğinde,
paylaşamadığın
bir utanç uğuruna yıllarca
gizlediğin !

sen bilirsin Hocam, uykusuz geceleri
sabahların haince senden uzaklaştığı saatlerce dolaştığın bir karış toprağı,
elinde yabancı, mahmurluğun bardağı
gecelerine kattığın,
boğazında düğümlenen hıçkırık kalıntılarını
sevimsiz pençenin
hür noktalarında dolaşan
kaşlarının zalimce birleştiği
hainliğin oklarını sırtında '
sevemediğin !

yılmak istedin sessizce kendi benliğinde
ormandaki her ağacı çok sevdiğinde
her dalında bir sevgi seli bıraktığında
okul bahçesinde umutları
yüreğinle ektiğinde
arkana bakmadan çekip gittin
umutlarınla !

bahçeleri adımlar altında,
mahkûm ettin
hayat kırıntıları ağaçların gölgesinde
yıllarca senin usanmadan ışık
verdiğin göğsünü siper,
savaşında yılmadığın !