Yahya Akbulut - Rüzgar, Derya Ve Gönül

Yüce ruhların mağarasından
deryalar rüzgar alır,
Limanları süsler ılık meltemi
Ufuklarda garip kesilmiş enginler
Kızıllaşmış tutuşmadan bedeni.

Hırçın dalgalar sahile vurur
Derinlerden sökülürken
süt beyaz köpükleri,
Kızgınlığında estikçe deli rüzgar
rıhtımlara dokunur
Parçalanmış bedeni.

Kıyılara çökmüş acayip bir karanlık
Yosun tutmuş düşünceden
yeşil mavi gözlerim
O limanda sadece yalnızım bu gece
Sadece yalnız, yalnız bir gönül !
Ne kaldı bu sahilde hatırladığım
Mercan rengi denizin bu gece hayal
Gökyüzünde koşan bir yıldız oldum
Ufuktaki gemilerin ardından.

Ne tutkudur çınlayan kulaklarımda
Yüreğime sığmayan dizeler gibi
Demir atmış şahlanırken limanlarda
Eskimeyen dostane yıldızlar gibi.

Bu gece deryalara yenilirken
kinlerim,
Sadece ve yalnız bir ruhum ben,
Kaybolurken dalgalarda
yaşam çizgilerim
Tutkuların esiriyim...
Ezelden !