yelkenlerim bir meçhule
ayırdı yollarımı,
gafil damgası içimde
haince koşan,
ateşten semalar rüzgarla tutuşan
dehşete mi yürüyorum ?
kızıl korlara dokunduğumda
çığlıkların sesinde
kaskatı kesilir adımlarım,
kasıp kavuran her bucağımı
nimet bildiğim ana toprağını
deryalara gömüyorum,
umutların sancağına doğru
yüzüyorum,
yalnızlık pahasına.
oysa önceden,
yelkenlerim kesmeden yollarımı
tutkularım vardı
tılsımı yakardı,
her açılan yaramda merhemin büyüsü
feryadıma akardı.
şimdi ise yollarım kapandı,
umut tahtımın ahengi
kızıl korlara saplandı
bir meçhule...
korkunç intikamın yeminiyle.