Yahya Akbulut - Islaktı Gözlerin

merhametin ıstırabını dokudun
desen desen yüreğinde,
akıp giden acımasız zamanın
derinliğinde.
yarınlarda serindir o rengarenk
geceler,
virane düzeni kovalar
zalimce mesafeler.

diyorum da...
şu zamanı bir durdursan
biraz da geri alsan,
keyifçe gelip arabesk bir şarkı
düşünmeden sallasan !
tekrar açar mı dersin
bahçendeki o güller,
bir araya gelir mi yaralı gönüller.

cemre düşmüş bu akşam geceye,
geçmişin yükü teslim olur
en derin düşünceye,
ben de seninle bilirsin
koştum durdum
adaletin peşinde acayip yoruldum.
ferah tut ne olur
şu dev yüreğini biraz
sessizce dünyadan göçenin
nedeni anlaşılmaz !

iki ucunu bütçenin bir arada
tutmak zordur bilirim
hem de her gün, her ay
derdini anlamazlar dostum
" onlariçin bu dünya saray !
yiğittir kalbin, üzülme
gizleme yüreğinin sesini
bilmezler, bilemezler seni nasır tutmuş ellerin, avucunda erir
o yükün ekseni.

büyüğü'nün özlüyorsun mezar taşını,
küçüğü her nedense
almış gitmiş başını
solmuş derisi kalem tutan ellerin
ömrünün zirvesinde gömülü emellerin.

gözünün nuru, bahçelerinin çiçeği
gizleyerek yüreğindeki gerçeği
yüce duygu adına
belki kendi şansına
iki ülke arası kanat çırpmış yuvadan
kesildi sohbetleriniz .
havadan, sudan.

diyorum da...
göndersem öylesine içimden
sana taze açmış yaşın kadar
bir demet nilüfer,
çiçekleri aldığında, hüzünleri,
kederleri yüreğinde, ateşe veriver...
kibrit çakıp bir çırpıda
kırpmadan gözünü
ölümüne yakıver !

ölüm eceldendir derler
sana daha çok erken
durdurmadan zamanı,
pencereni açıver !..

kan ağlıyor yüreğin, bilirim
yaraların çok derin,
son gördüğümde senin
ıslaktı gözlerin !