Virgül - Çocukluğum

Eflatun Renkli Bir Sabah
kar tanelerinde gizliydi çocukluğum
beyaza boyanırken çamlar
ninniler mırıldanırdı ahşap evimiz
sımsıcaktı bakışları annemin
yüzerken bilge masalların ışığında
korkardı umacılar
güleç yüzünden ninemin
ansızın geliveren bir uyanıştı
gençlik titreşimlerim
güneşin saçlarında gizliydi sevdalar
düşlerimizi birleştirirken
yüreğimden balonlar uçardı gökyüzüne
sonsuzluğa akan bir gecede
öperken gözlerinin derinliğini
hangi mevsimdi bilmem
belki yazdı, belki bahar
leylakların kokusu karışmıştı güllerinkine
sümbüllerle aynı resimdeydi karanfiller dost sanıyordum o zamanlar birbiriyle
suyla ateşi bile
uçurum oldu sonra korkularım
ben dinlerken nabzını şiirin
fark etmemişim
eyvah, kirlenmiş dünya
hoyrat sağanaklarda erimiş hoşgörü
yozlaşmış tüm değerler
yolsuzluk diz boyu balçık
belki sen de biliyordun bunları anne
biliyordun da ondan buğuluydu
yosun yeşili gözlerin
saçlarımı örerken eflatun renkli bir sabahta
"sular bulanmadan durulmaz" demiştin
o lavanta kokulu sandığa kitlediğin
öğütlerini topluyorum şimdi bir bir
düşlerimin belleğinden
ve çoşkuyla hâlâ
kapısını zorluyorum...