Veysel Şimşek - Bencil

İnsanda gizlidir bin bir meziyet,
Durum kötü hal gidişat vaziyet,
Olur mu hiç kuldan kula eziyet,
Çok dünyada yola gelmeyen bencil.

Bele,ele,dile sahip olmaktır işin,
Kendin götürürsün kendi ateşin,
Sen dürüst insan ol fark etmez yaşın,
Düzelt özün,sözün bilmeyen bencil.

Bazen şaşırırım cahil çakala,
Karışmıştır bıyıkile sakala,
Yaşı büyük ama çokta ukâla,
Hainlikte geri kalmayan bencil.

Sözlerim cahile fayda etmez öğüt,
İnsanlık vasfında kendini eğit, Nedendir boş yere kendini avut,
Yaşarken dersini almayan bencil.

Yıldırma canları,üzme insanı,
Ölümlü dünyadır ilginç bir konu,
Para,mal,mülk servet kurtarmaz seni,
İnsanlardan razılık almayan bencil.

Her canlıyı tek tek ana doğurur,
Kul değil Yüce Hak rızkını verir,
Fetbazlar şeytanla kol kola yürür,
Unutmuş dostluğu bilmeyen bencil.

Veysel der ki; Gerçek hak ben Adem'de,
Arama camide, arama cemde,
Kötülükte iyilikte kalbimde,
Duy beni imana gelmeyen bencil.