Vehbiye Yersel - Öz-üvey

Öz üvey zıt iki kelime,
Öz anne,öz baba,öz kardeş,
Anlatmaya bulamam kelime,
Üveylere özden farklı bakılır,
Anne derken derinden bir sızı,
Buruk bir acı duyarım.
Ettiğim iyiliklerin karşılığını'
Göremeden ölürsem,işte
O zaman buna yanarım.
Kötüler,cehennemde yanar,
Cezasını bulur derler.
Ben sen,yaşarken yandım.
Sesimi,feryadımı duyan,
Yandığımı gören olmadı.
Kalbim ağlarken güldüm.
İyiliğe karşı çoğu zaman,
Sinsice ihanet buldum.
Yad ellerde kimsesizim,
Yaşarken her gün öldüm.