Vehbiye Yersel - Nerde Çocukluğum

Elli yıl öncesini düşünüp, durdum,
Karşımda, mutlu bir çocuk buldum,
O mutlu, huzurlu çocuk bendim.
Loş lamba ışığında neler yapardım.

Haritalar, resimler çizer boyardım.
Kalemimden inci gibi yazılar dökerdim.
Kahvaltıda peynir, zeytin, bir parça ekmek
Babam mert ve çok hünerliydi

Kadayıf yapmak devamlı, onun işiydi.
Öğlen, ceviz, üzüm, turşu, simit yer,
Akşama yapılırdı çeşit, çeşit yemekler..
Babam çok değerli, marifetli kişiydi.

Küpler çeşit çeşit üzümle doluydu.
Babam gıdamıza dikkat ederdi
Severek harcardı bizi üzmezdi
Aldığı cevizli sucuğa doyulmazdı

Baba annem ak saçlı bir huriydi,
Anlattığı masallar, birer ninniydi.
Akşamları sabırsızlıkla beklerdik
Birbirinden güzel masallar dinlerdik.
Çocukluk günlerim ne güzeldi ah,
O, neşeli çocuk artık ben değilim eyvah
Yıllar neşemi aldı beraber götürdü
Hepsi geçmişte kaldı, olaylar üzdü.

Şimdi bakıyorum her şey dolu, yok,yok..
Lakin hepsinde o eski lezzet yok.
Bütün yiyecekler, tatsız, hormonlu
Lezzet almanın yok mudur yolu.

Tat alamaz olduk, bizler her şeyden,
Yılların birikimi midir streslere neden
Geriye dönüş yok geçti yıllarım.
Bir bir taşındı hakiki eve arkadaşlarım

Tanıdık sima kalmadı, boşaldı yollarım,
Anılarla yaşamak verir bize teselli,
Geleceğimiz, geçirdiğimiz günlerden belli.
Geriye gelmez artık gidenler nerde.

Elli yıl önceki şakrak çocuk nerde,
Ne çabuk geçti seneler iz bırakarak.
Annem babam yok, kardeşlerim ırak,
Her şey anılarda kaldı, ne zormuş firak.