Vehbiye Yersel - Muhtaç Olduğum Zaman

En muhtaç olduğum anda,seyirci kaldı
Acılarımla bıraktı,ortadan kayboldu.
El gibi davrandı,beni başından savdı.

Bir şey olmamış gibi,kendinden emin
Konuşmaya çalışıyor,samimi ciddi,
Unuttum sanıyor,aptal biliyor beni.

Başıma bir şey gelirse, eskiye dönecek
Ona güvenim kalmadı,bel bağlanacak,
İnsan değil,hastayken acımadı bana.

Kızlarıma devretti,yapacağı işleri,
Pintiliği bırakıp,yardım etseydi bana,
Onları üzdü,ben de kin besledim ona.

Parasını bizlerden daha değerli tuttu.
Ona muhtaç olsaydım,sonum olurdu.
Süründürür,ölmeden mezara gönderirdi.