Vehbiye Yersel - Muhabbet Kuşum

Kafeste aynasıyla dövüştü durdu,
Kapağını açtım,odaya saldım.,
Bir iki tur yaptı kafese girdi,
Sesi kesildi,demek ki yorgundu.

Aynanın karşısına çıktı tüneğe,
Güzel gözlerini,dikti aynaya,
Keyiflendi ,başladı ötmeğe.
Dedikleri benziyor konuşmaya,

Kuş olsaydım ne olurdu sanki,,
Dilinden anlardım,belki.,
Ben odada kuş misali insan,
O kafeste masum hayvan.

Arzularını,bilmiyorum,
Ne istediğini anlamıyorum.
Öttükçe yem.su veriyorum.
Ben de onun gibi yaşıyorum