Vehbiye Yersel - Kurban Bayramı

Yıl iki bin iki mevsim kış
Şubatın yirmi ikisi
Sevdiklerim yine uzakta
İşte öyle sıkıcı bir bayram sabahı
Gidilecek yakın akrabam yok
Hatta yapılacak gerekli iş
Yakınlarım yanımda olsa
Benim için her gün bayram olurdu
Deliye her gün bayram derler ya
Ben de sevinçten deliye dönerdim
Şimdi kulağım telefonda
Seslerde teselli buluyorum
Yalnız geçirdiğim bu kaçıncı bayram
Saymadım sayamadım bilmiyorum
Seneler harcadı beni huzurum yok
Hiç bir şeye sevinemiyorum