Vehbiye Yersel - İnsanlar Kalas

Durakta ilk gelen otobüse bindim.
Daracık caddede,ancak on metre gittik
Orda duran, iki kamyon tıkamıştı yolu.
Kamyonlardan birinin içi,karpuz dolu
.
Kamyon şoförü,karpuz satın alıyordu.
Yol açıldı,ilerledik,durak göründü.
İnmek için,kapıya doğru yaklaştım ben.
Bir kalas,beni yana itti arkamdan.

Afalladım,arabadan çabucak indim.
Kadına bir şey demedim,sineye çektim.
Allahım insanlar niçin,bu kadar kaba,
Feveran ederler,sığdıramazsın kaba.
Ekserisi yontulmamış,kaba bir kalas.
Giyim,kuşam modern,kafaları boş kafes.
Kafalar değişmeli,incelmeli insan,
Bu insanlar,sanki iki ayaklı hayvan,

Çıplaklık aldı yürüdü, modadır diye.
Sokaklar plaja döndü,modernlik diye.
Bu kadar açıklık,böyle soyunmak niye,
Parayla defileye gitmeğe gerek yok
,
Çık sokağa seyret, bak,neler neler var
Bedava manken çok.göze yasak yok
İnsanların çoğu ileriyi göremez
Yaşıyoruz ölüm hiç aklımıza gelmez.