Vehbiye Yersel - Evcilik Oynadık

Evcilik oynadık,çocuklar gibi usanmadık,

Ummadık taşlar ezdi geçti, doğrulamadık.

Yaşamanın gayesini,hiç anlayamadık

Yıllar beklemedi,geçti.biz olgunlaşmadık
Sabah akşam aynı masalı dinliyorum.

Monotonluk usandırdı beni, canımdan.
Hayatı bir işkence,azap görüyorum,

Zehretti bana hayatı,kahroluyorum.
İsteksiz iş görme istemem,harcama para,

Biraz sus lüzumsuz konuşma deşme yara.

Ciğerim göz,göz olmuş zaten kanıyor,

Körükleme ateşi.baksana İçim yanıyor.