Vefa Karanfil - Zalimin Ayak Sesleri

Gecenin renginde açıldı surların yılmaz köprüsü,
Fırsat bildi zalim bunu hızlıydı adımları
Belki benim sokağımdan geçti yaseminleri çiğneyerek!
Bana inat,sinsice gülümseyerek!

Birtek ben duymadım,birtek ben görmedim!
Bilemedim,birazdan canımdan can çekilecek!
Oysa sinyallerini vermişti birkaç gün önce,
Zil çalıyordu etekleri!
'Ben geliyorum'demişti!
'Ben! ben solduracağım sevdanızda açan çiçekleri'...

Sende bilemedin yılgındı suların,
Yorgundu bakışların,
Hüzün yağıyordu yine kara sularına...
Ama sen! Sen her şeye rağmen,düşlerini ayıklıyordun yine geceden sabırla'

Duyuldu zalimin ayak sesleri!
Yapamadın sen!
Bilemedin ruhunu ele geçirmekte ölümün soğuk nefesi!
Tavana astın yine geceden arındırdığın düşlerini
Mavi-mavi-mavi'

Bu sefer ben yoktum senaryoda,
Dedim ya!
Zalim! duyurmadı bu kez ayak seslerini bana!

O sabah güneş doğmadı odana,
Titremedi serçe parmağın!
Toplayamadın arkası yarına kalan düşlerini...
Ve! ve o düşler,hala asılı durur o tavanda tüm sırlarıyla'