Vefa Karanfil - Uçurumdu Gözleri

Ummanlardan almıştı gözlerinin rengini.
Bana baktığında,bakışlarında kaybolur,
İçlerine dalardım çoğu zaman.
Bir düş gemisiyle yolculuğa çıkardım,
Enginlerine açılırdım denizlerinin.
Rotasını şaşırmazdı hiç düşlerim,
Demirimi,yüreğine atardım her zaman.

Maviydi herşey düşlerimde,
Gök mavi,denizler mavi...
Beni düşlere salan sevdamsa masmavi.
Gülücüklerinden,yeni tomurcuklar açardı sevdam.
Büyürdü gün be gün yüreğimde.

Kimi zaman da,
Dipsiz bir yar'da bulurdum düşlerimde kendimi.
Sonsuz bir uçurumu andıran gözlerinde,
Öyle derin,öylesine kasvetli bakışlar olurdu ki,
Onun bu hüzünlü anları korkuturdu beni,
Ben sıyrılırken düşlerimden,
O,gölgesine sığınarak kendi düşlerine dalardı,
Ve,bir hüzün fırtınası kopardı bakışlarında.

Ve birgün,
O gün geldiğinde kudurdu denizler.
Yer bakır,gök kırmızıya boyandı o anda.
Ve mavi sevdam, Gözlerine rengini veren ummanlara uzandı,
Ve mavi sevdam,
Sonsuzluğa kapadı uçurum gözlerini.

Şimdi benim mavi düşlerim yok,
Şimdi denizler bana yasak,
Maviler haram,
Şimdi yüreğimde deliriyor sevdam.

Şimdi mevsim hüzün,ay dolunay,
Şimdi içimde kanıyor
Hiç kapanmayan hicran yaram.

Bekle sevdiğim,
Bu gece sabaha ermeden,
Gün şafağa erişmeden
Ben sana ereceğim.

Bekle sevdiğim,
Yarım kalan düşlerimi,
Yüreğim ellerimde,
Sonsuzluğun düş gemisinde,
Gerçeğe dönüştürmeye geleceğim.

Sana geliyorum yar,
Bekle...