Vefa Karanfil - Hain Ayrılık

Aslında anlamalıydım,
Günler öncesinden,
Sinyallerini vermişti ayrılık.
Ve bugün,
Senin yerine o çaldı kapımı,
Hain ayrılık.

Dağıldım,
Hücrelerime kadar canım yandı,
Canımı acıtan da,yine benim canım(dı) .

Akşam sensiz de oldu ama,
Ahh! Olmaz olaydı kahrolası.
Odanın herbir karesi,yokluğunu haykırıyor,
Yüreğim,kendine ağır taşıyamıyor,
Durgun,herşey suskun.

Akvaryumdaki balık bile kımıldamıyor,
Hani,kahvelerimizi yudumlarken,
Fincanlarımızı koyduğumuz sehpa var ya!
O da boynunu bükmüş gibi,
Bilmem ki!
Yoksa bana mı öyle geliyor?
Ben,
Önümdeki geceyi düşünüyorum eyy sevgili,
Sensiz,sessiz ve yalnız,
Katran karası bir gece çekilir mi?

Hani başımı koyacağım omzun?
Hani beni sarmalayan kolların?
Bak,şimdiden üşümeye başladım,
Ama yine de sana 'gel' demem ki!

Bana neler yaptığının farkında mısın?
Ardında,darmadağın bir dünya,
Sızılı bir kalp bıraktın.
Ama özlesem de,
Yine de sana 'dön' demem ki!

Bu gidişin ilk değil sevgili,
Ve son da olacak değil gibi,
Bilesin ki bu sefer,
Aşkıma gururumu da kattım.
Ve tekrar bana döndüğünde,
Bu kez,
Bendeki beni bulamayacaksın...