Vefa Karanfil - Empati Denilen Şey

Biraz hassas,biraz da duygusalsa yüreğin,
Maddiyattan önemliyse manevi değerlerin,

Farkına varmadan bürünürsün rollere,
Başlamıştır tek kişilik film sahnelenmeye.

Genel de siyah-beyaz olur her film,
Adı da *EmPaTi*dir,değişmez hiç bilirim.

Birgün bir kuş olurum ağaç dalında,
Avcı nişan almıştır, kurşun sol yanımda.
Düşerim yerlere,canımdan can çıkmıştır,
Bunun tek açıklaması,yargısız infazdır.

Bazen bir çocuk olurum hastanede yatan,
Bacakları tren kazasında kopan.
Yoksunluk sendromuna girerim hemen,
Hissetmem o yanımı,çok acı bu gerçekten.
Anne olurum bazı,çocuğu kanser,
Allah'ım,bu nasıl bir dert, tez derman ver.
Gözyaşım süzülür hemen hıçkırıklarla,
Bunu kolay,kolay unutamam da asla.

Kimsesiz çocuk olurum kimi,yüreği dertli,
Gözleri lokanta camında,aç ve kederli.
Garson çıkar kapıya,suratı sirke satarak,
Dayak geliyor belli,kaçarım yalınayak.

Bunlarla bitmez hayatın içindeki roller,
Yaşam var oldukça,yanacaktır bazı yürekler.

Kendim olmayı denedim çok kereler,
Bende,bir ben olamadım hayrete değer.

Kalbimin aynası paslanırsa birgün eğer,
Belki olurum,bende bir ben hasbelkader...