Bir dilim-iki dilim-üç dilim...
Gün gün eksilmekte ekmeğimizden dilim-dilim.
Sessiz, yavaş ve inceden...
Kıyımların bittiği yerdedir yüreğim.
Seyircisi çok, konuşanı yok!
Sanılmasın ki onların karnı tok!
Kimi son lokmasının peşinde,
Kimi de tilki gibi onu gütmekte.
Dur diyen çıkar mı ki bu gidişlere?
Bir elin nesi, iki elin sesi...
Demiş bir zamanlar atalarımızdan birisi.
Zemin kaymış, vakit azalmış...
Hala beklemek te neyin nesi?