Bilmiyorum facia mı,dram mı?
Yaşarken geçip,gitti üstümden.
Anladım ki! yokmuş hayatın kuralı,
Sen! istediğin kadar yap geleni elinden'
Bir arap kızı tanıdım vaktiyle,
İman'ıma adamakıllı yön veren.
Eli kana bulanmış,ama masum cariye,
Canı pek yanmış,gözü dönmüş hiddetten!
Tenler acıyor parmaklıklar ardında!
Bir çare olmalı:hasreti vuslata dönüştüren!
Kulluk ediyor insanoğlu insana,
Küstahlıkta birgün giyecek kefen!
Ne demeli yüreğe,kaosa düşmüş ruh'a?
Yok mudur? içime bir parça huzur eken!
Gördüm ki:kurunun yanında yaş da yanmakta,
Eyy Allah'ım! kurtar kullarını tez elden! ...