Vefa Karanfil - Beni Affeder Misin Canım Annem

Bir sen varsın şuram da,
Bir de seni yaralayan sözlerim,
Sol yanım çok acıyor annem,
Beni affeder misin?

Sana söylediklerimi çocukluğuma ver,
O güne kadar,seni hiç üzmedim ki annem,
Bak,şimdi ben de anneyim
Ve,
Dünyanın kaç bucak olduğunu iyi öğrendim.

Hadi,nasırlı ellerini sür yüzüme,
''Kızım'' de, ''canım kızım seni affettim'' de,
Sözlerin su gibi aksın,merhem olsun yüreğime,
Ver ellerini güzel annem,avuçlarından öpeyim.
İstersen ayaklarının altına al beni,
Al ki, cenneti orda göreyim.

Tut ellerimden canım annem,
Gidelim,köyümüze gidelim.
O kerpiç duvarlı,toprak badanalı,
Hani senin gelin olduğun,
Benim kucağına doğduğum,
Yokluğun mabeti evimize gidelim. Sen,odun ateşinde yemekler yap yine bize,
Çalakaşık biz dokuz kardeş yiyelim.

Yaz akşamları sedirimiz olurdu avlumuzda,
Hani dört bir yan,hanımeli kokardı buram,buram,
Uzanır gökyüzünü seyre dalardık,
Ben koynunda yatarken senin,
Bir,bir yıldızları sayardık,
Ulaşılmaz hayallerimiz olurdu,
Öylece uykuya dalardık.

Özledim melek annem,
O günleri,çocukluğumu çok özledim.
Çocukluğumun anısına,o günlerin hatırına,
Beni affeder misin?

Hadi yüreğini aç bana,
O yorgun gözlerinde güneşi göreyim.
Azıcık gülümse,
Sevinçlerin en yücesine ereyim.
Bir kelime düşsün dilinden,
Gönlümü zenginlerin zengini edeyim.
Hadi annem affet beni,
Affet ki yüreğinden öpeyim...