Ben hazanın kızıyım,
Mevsim sararınca,
Hüzünler dağıtırım.
Kimine az,kimine çok,
Kapı,kapı dolaşır ağlatırım.
Sakın kızmayın,
Verdiği görevdir bu bana
Tabiat ananın.
Hüznün çoğunu da,
Her zaman,
Kendime saklarım.
Çok görmeyin bunu bana,
Dedim yaa!
Ben hazanın kızıyım,
Hüzün en çok bana lazım.
Siz, yazı, kışı, baharı
Doya,doya yaşarken,
Ben hüzünle mayalanır,
Yeni hüzünler yaratırım,
Ve beklerim anamı,
Penceremden sizlere bakar,
Saat yine hazanı vurunca,
Yeni görevlere doğru
Yolculuğa çıkarım.
Ben hazanın kızıyım,
Mevsim sararınca,
Hüzünler dağıtırım...