Vedat Okkar - Yalnızlığım Oturur Bu Kentte Geceleri

Güneşin gözleri yok,
Sevdaların dilleri
Elimde kalan hüzün çiçekleri
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri

Gözümün önünde geçmişim
Ben o zamanda tekmişim
Kavuştum derken tükenen düşlerim.
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri

Şiirlerimde sessizlik
Dalgasız deniz gibi
Mahsum bakışlı bir yar gözlerimde
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri
Bir gülün dalından koparılmışlığı
Her gün can veren bir beden
İstanbulun kalabalığı içinde
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri

Karanlık bir masal sokağında
Delicesine esen bir fırtınayla
Var oluşla yokluk arasında
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri

Hislerim, düşlerim ve terkedilmişliğim
Sessiz artık hecelerim
Yarını ben bu günden sezmişim
Yalnızlığım oturur bu kentte geceleri