Vedat Okkar - Otobüs Anıları

Otobüs Anıları

Akşamüstü
Hava karanlığına bürünmüştü
Kar yağmadan donu düşmüştü
Boğazımı sarmış sımsıkı atkı
Beremin rengi siyah beyazdı
İşte paydos vakti saat altı
Eve doğru yol alırken
Sımsıcak bir çif göz gözlerime daldı

Beraber beklemiştik aynı yöne giden otobüsü
Benden bir adım öndeydin
Kapı açıldı
Oturdun ilk gördüğün boş bir koltuğa
Banada yanında yer ayırmıştın galiba

Aynı yöne bakarken yolculukta
Hislerimin ötesinde sana bakarken ben
Sende beni görüyordun aslında
Dizinin iki parmak altında eteğin siyah
Üzerinde bir kaban
Saçların düz taranmış
Atkınla sarmıştın aklımın bir yanını

Sessizdik
Sessizlikte bir histik
Akşamın yorgunluğunda
Gözlerim uykuya dalarcasına yarı açık yarı kapalı
Ellerinin omzuma değdiğini hatırlıyorum
Pordon dediğini
Evet yolculuğumuz bitmiş inecektin Yüzündeki tebessüm gibi
Sesinde ayrı bir akustikti

Kalltın ayağa
İnecektin ilk durakta
Tam karşımda durupta
Kaçamak bakışlarınla hoş gülüşün
Tebessüm olmuştu yanaklarıma
Bense dalmıştım
Büyülenmiştim habersizce sana

Otobüs durdu
Peşinden inemedim
Arkana dönüp bir gülüş attın
Dur bekle diyemedim
Kalkıp peşinden inmek istedim
Ayaklarım mühürlenmiş
Ellerim koltuğa kelepçelenmiş
Yüreğimse senden önce inmiş gibiydim

Evet
Sana
Hiç tanımadığım birine
Nedensiz
Niçinsiz
Bir tebessümle
İçten bir gülüşle
Büyülendim

Kaptan uzaklardan bağırarak
Yolculukta son durak