Vedat Okkar - Kadıköyde Dün Gece

Doyamadan ben sana
Bakamadan yüzüne
Gelmesekte göz göze
Mahdur kaldım ben yine
Kadıköyde dün gece

Sahilde beklemiştim
Umut dolu bir yanım
Martılar uçuşurdu
Denizler dalgalanır
Öyle geçti zamanım
Tükendi umutlarım
Kulağım sağır oldu
Kadıköyde dün gece

Vapurlar kalkıyordu
Tıka basa sessizlik
Dalgalar taşıyordu
İçi dolu sensizlik
Yürekler şaşıyordu
Bedenimde bensizlik
Ağlıyordu gözlerim
Kadıköyde dün gece

Elleri cebinde adam
Bakınırken etrafa
Ağlıyordu gözleri
Kedere, yalnızlığa
Kolumda çaresizlik
Ama gözlerim rıhtımda
Terkedildim sessizce
Kadıköyde dün gece

Kalabalık dört yanım
İçinde yalnızmışım
Bir adın vardı senin
Söyle neydi ezberin
Bakıpta gözlerime
N'olur beni sevmeyin İntihardı duygularım
Kadıköyde dün gece

Nefesim kesilirse
Çığlıksız sesiz sessiz
Bir adam sevilirse
Öylesine nefessiz
Ben ölürsem dün gece
Hüzünlerim kefensiz
Yorgun bitkin bir halde
Kadıköyde dün gece

Bir kağıtta sakla
Yazdığım anıları
00:00 olunca
Öldürmeli bu canı
Ne dün olmalı
Ne bugün
Anlamsız hatırayı
Gündüzüm kararmıştı
Kadıköyde dün gece

Bir vapur kalkıyordu
İçinde insan yokluk
Bir ana ağlıyordu
Nefessiz soluk soluk
Ruhumdan çıkıyordu
Gözlerim oluk oluk
Sahile vurdum yine
Kadıköyde dün gece

Güneş batmış doğudan
Karamsarmış duygular
Fırtınalar doğuran
Duygulara uydular
Gündüzüm kararmışken
Çırılçıplak soydular
Balıklara yem oldum
Kadıköyde dün gece