Vedat Okkar - Hoşçakal Diyemedim Özledim

Sen gittin gideli özlemin büyüyor içimde
Hangi tarafa baksam
Hangi kitabı okusam
İçinde senden kelimeler
Gölgemde bile seni görür gibiyim
Özleminden

Sensiz içtiğim şaraplar bile tatsız
Sen yokken hayat durmuş
Sessizlik var olmuş
Gözlerim kamaşmış
Belkide kapanmış
Sen yoksun ya
Özlemin içimde dağ gibi artmış

Durup durup resimlerine bakıyorum
Tek tesellim oldu resimlerde yansıyan tebessümün
Dalıp giderken resimlerde
Dolanıyorum ben sende
Dolanıyorum hayallerde
Hep senin özleminle

Daha dün kırlarda çekildiğimiz resimler geliyor aklıma
Dün dediğime bakma
Benim için hala dün gibi
Alıyorum kalemi elime
Seni tarif ediyorum dizelerimde
Tarif etmek ne mümkünse
İçimde gidişinden kalan bir özlem işte

Hoşçakal demedim sana giderken
Hoşçakal diyemedim
Ayrılıkları sevmiyorum çünkü
Sen içimde büyüyen özlemsin
Belkide çok özelsin

İçinde bir kıpırdanma olmuştur belki Ben sana özlemimi yazarken
Bak sesli sesli yazıyorum
Belki de kullakların çınlar diye
Özlemim oldun gittiğinden beri diye haykırıyorum hatta
Biliyorum beni duyuyorsun sende
Ben senle buralarda özlemler içinde

Hayaller kurarken senin yokluğunda
Yaşanmışlık geçiyor aklımın bir köşesinden
Hani hatırlıyormusun
Nehir kenarında ufak bir kasabada yaşardık
Sen karşı pencereden sarkerken
Ben sana bakardım
Sen gülümserken
Ben yaşardım

Hatırlıyormusun sevgilim
Yarınları kurardık seninle
Nehirin kenarına ağaçtan oyarak yapardık evimizi
2 gözlü ahşap yuvamız
Hayallerimizi süslerdi
Hep mesut olucağız diye sözler verirdik birbirimize
Ne kadar mutluyduk dime
Sen tebessümler içinde
Ben ise senden kalan özlemlerde

Biliyormusun evimizi yaptım kendi ellerimle
İstediğin gibi tek penceresi var nehire bakan
Geliceğim dediğinden beri
Bekliyorum sessiz sedasız
Bir loş ışıkta geçiyor gecelerim
Gölgeler yansıyor duvarlarına
Gölgelerde hep senleyim
Hadi gel artık
Bekliyorum
Özlemlerdeyim