Vedat Okkar - Dili Geçmiş Zaman Yalnızlık

Mutluluk içinde sabahı beklerken
Yüzümdeki tebessümle geceye gözlerimi yummuştum
Sabah olmuş yüzümü yıkamaya kalktığımda
Aynada senden yansıyan tebessüm
Hala yüzümde duruyordu
Bugün seninle buluşacaktık
Özel bir gün
Sen ve Ben

Yola çıktığımda ellerim titrek
Heyecandan
Sana doğru yaklaşırken
Her gördüğümden senden pay çıkartırcasına
Hayaller içindeydim

Arabalar vızır vızır geçerken yanımdan
İnsanların gölgeleri vururken
Dört bir yanıma
Ben ise bu kalabalığın içinde
Tek başımaydım
Yalnızlığım senden yana

Onca yol gittikten sonra
Oturmuştum sahilde bir banka
Bana ayrılmıştı sanki
Sessiz ve sakindi oda

Beklerken tebesümler içinde seni
Çıka geldin yanında biri daha
Oysa ben seni tek beklemiştim
Tek başıma
İlk buluşmamızda
Zaten ilk ve son oldU yüzümdeki mutluluklarda

Biraz oturduktan sonra kalkmıştık
Yürümüştük yanyana
Bir şeylerden kaçıyorduk sanki
Gözlerden ve hislerden kaçarcasına
Ama yalnızlığımızda hep yanıbaşımızda

Karşımıza çıkan ilk kafeye girmiştik
Sakin bir yerdi oturmuştuk bir köşeye
Konuşurken ordan burdan
Senden benden
Zaman akıp geçiyordu anlam veremediğim bir mutlulukla
İçimdeki heyecan saadet olmuştu sanki
Yada aldatıyordu beni
İlk defa elinide o zaman tutmuştum
Sense başını yaslamıştın omzuma
İlk defaydı işte
Yada
Son defa

Başın omzumdayken dalmıştık uzaklara
Geleceğe dair konuşuyorduk Geleceği kuruyorduk seninle
Çokmu erkendiki
Hayaller içindeyken birden
Telefonun çalmıştı
Gelecekteydik halbuki biz
Hayal oldu bir telefon sesiyle
Kurduğumuz gelecekte artık
Hayallerde

Bir hışımla oturduğumuz köşeden kalkışın kaldı aklımda
Birde bana el işaretiyle git değişin
Bende gittim
Ve
Bende bittim

Giderken bir hoşçakal demeye bile
Vakit yoktu
Yada hoşçakal bile dememiştin
Son kez telefonda duyduğumda sesini
Ürkekti ve telaşçı
Belkide ben ürekektim
Ne hayallerle başlamıştımki
Hayallerimde ilk buluşmamız gibi
Başladı ve bitti

Ayrılırken yanından
Hüzünler kapladı benliğimi
Kendimi benim gibi yalnız kalabalığın içinde buldum birden
Ne tarafa baksam
Benim gibi yalnızdılar

Eve doğru yolumu tutarken
Bırakmıştım gelene kadar her bir yana gölgeler
Kime baksam
Her birinde anlamsızdı tebessümler
Hala ellirim titriyordu
Ellerimin titrekliği bu sefer yalnızlık hissinden

Vardığımda evime
Uzandım yatağıma
Gözlerimi kapattım
Bir rüya olmasını istedim olmadı
Hayallerime umutlar dolmadı

Garip bir kalabalık varken her bir yanımda
Kime dokunsam artık ağlamaklı
Mutsuz, umutsuz ve yalnız
Evet ilkti ve son oldu buluşmamız
Kısa unutulmaz bir zaman
Ve artık dünüm gibi
Ömrüm gibi
Yarınlarımdada
Bugün gibi
Yalnızım