Uygar Yeni - Açlıktan Ölenler De Olur

İçerideyim,
Dilsiz şiirler yazarım yine,
Oysa dışarıda;
Dünya yeniden kurulur...

Sınırlar yeniden çizilir,
Dili ülkesidir kiminin,
Kimisi anasının rahmi için ölür,
Âşık olur ilk sefer kimisi…

Tezden bir düş görür kimi,
Aklına resmini çizer sevdiğinin kimi…

Sağır şiirler yazarım;
Oysa dışarıda
Kimi ağlayarak alır,
Kimi susarak verir son nefesini...

İçeride deli şiirler yazarım,
Kimi dağ başında deli bir sevdaya tutunur;
Tutunamaz, dipsiz kuyulara düşer
Görmez uzanan elleri kimi…

Açlıktan ölenler de olur bu vakitte, Ve ben acemi şiirler yazarım;
Tek derdim sanki benmişim gibi
Durmuş, geceye kafa tutarım...

Kimi tek kişilik hücrelere çizer umudun resmini,
Kimi bir nefeslik acıya gömer düşlerini…

Hiç bilmeden, görmeden sever kimi,
Kimi başucunda duymaz senin nefesini,
Ben çapsız şiirler yazarım,
Bir ben bilir, bir ben duyarım…

Oysa dışarıda;
Yeni bir dünya yaratır kimi elleriyle,
Kimi anasının rahmi için düşer toprağa
Toprak kana öykünür…

İçerideyim,
Yalnızım yine,
Her gece aynı yastığa baş koyarım seninle,
Yine çaresiz,
Sensiz bir çocuk gibiyim şimdi
Oysa dışarıda kimisi çoğul,
Ve dünya yeniden kurulur...