Umut Taydaş - Kör kuyu - Kör tabanca

RENDER
"heykel amca'ya..."

Bir kör kuyudayım, içinde düş biriktiren,
Düşmüşüm "taze yaşam" getiren düşlerin içinden,
Bozguna uğramak yasa gereği,
Burada hapis solmak en büyük tasa,
Dededen kalma kör tabanca tek güvencem,
Tabancayı görmeden, ben onları görmeden,
Binlerce yalvaran var etrafımda,
Ne yöne dönsem yalvarış, imdat,
Kaçmak istiyorum bana tutunanlardan,
Uzaklaşmak istiyorum umut dilenenlerden,
Kör tabanca şahit hem de, duvarlar çizilmiş yüzüme,
Zar zor ayaklarımı kurtarıp,
Yalan yanlış özgürlük isteyenlerin içinden,
Her yöne koşuyorum,
Her yöne kaçıyorum aslında,
Yüzümdeki duvarlara, yüz görmemiş duvarlar çarpıyor,
Acıdan sıkıyorum ellerimi
Kör tabancanın mermileri korkuyor, kaçmak istiyor,
Biri düşüyor ayaklarımın önüne,
Ezip geçiyorum mermiyi
Peşimden gelen yalvaranlar
Benden düştüğü için paylaşamıyorlar mermiyi,
Mermi pişman, kör tabanca yavrusunu kaybetmiş, bin perişan,
Yorgunum da şimdi,
Köşeye kapandım, saklandım dinlenmek için,
Bir bebek sesi siyah renkli,
Bir bebek ayaklarımın önünde,
Yüzünde kimseye göstermediği siyaha boyanmış gülümsemesi,
Siyaha boyanmış bebek, köşeye emanet,
Gidemem ki... bebek bir şey istemiyor benden,
Bebek kendi umutlarıyla gülüyor bana,
Kör tabanca bebeği izliyor gizli gizli,
Kör tabancaya emanet ediyorum siyaha boyanmış bebeği,
Dinlenmedim daha ama kaçıyorum,
Büyük gürültülerin içinden duyulan
Sanki gün ışığına benzeyen bir ıslık sesi
Kaçmam gereken yönü gösteriyor gibi,
Yardım almayı kabullenemem ama,
Böyle büyüttüm kendimi,
Tersine dönüyorum, yalvaran, umutlarımı isteyen, kalabalığın içine
Tüm gücümle
Parçalayın beni diyorum
Karanlık oluyorlar, göz kapakları bebeğe boyalı,
Göz kapaklarım nefrete boyadı
Yüzümdeki duvarları
Öldürüyorum bir kaçını
Seyrediyorlar,
Yapıyorsam bir bildiğim vardır diye izliyorlar yalvararak
Umut dileniyorlar,
Susun dedim sustular,
Emretmek güzel bir şey,
Hele böyle bir kalabalığa....
Dinleyin dedim gözlerini nefretime açtılar
Çember oluşturun dedim
Çok büyük bir çember oluşturdular
Ben söylemeden yerinden kımıldayanı kör ederim dedim önemsemediler,
Ben söylemeden kımıldayan olursa, umutsuz ölür dedim, Siyah göz kapaklarının altından göremediğim gözleri itaatlerini belli etti,
Yıllardır biriktirdiğim umutlarımı birer birer çıkarıp koydum çemberin ortasına
Biri kımıldadı yerinden, gördüm, hem yanındakiler de söyledi,
Yerden sıkılgan bir ip alıp, büyük bir çember yaptım,
Boğdum sonra kımıldayanı, cezasına razı gibiydi,
Etrafımdaki çemberdekilerin başları öne eğik,
Yerlerde siyah gözkapağı gölgeleri vardı,
Birer ikişer koydum umutlarımı ortaya,
Hiç biri kımıldamadı,
Aralarından biri su içmek için izin istedi,
Onu yanındakiler boğdu,
Hiç umut kalmadı bende,
Herkes gördü,
Islık sesi beni istemediğini belli eden isyanlar çalıyordu,
Sıkılgan büyük çemberi gevşettim
Yalvaran büyük çemberin etrafına gerdim, yere serdim,
Çıktım çemberin içinden,
Umutlarım artık sizin, gidin alın dedim
Yalvaran büyük çemberdekiler koştu içeri doğru,
Birbirlerini ezdiler,
Sıkılgan ipten geniş çemberi
Cebimdeki siyah kibritle yaktım,
Umutlarımla birlikte yandı herşey
Bütün kalabalık yandı
Etraf aydınlıktı ama şimdi bebek daha siyahtı
Umutlarımın yanması üzerken beni,
Ateşlerin arasında gelen çığlıklar mutlu ediyordu.
Kör tabancaya baktım arkamdaydı,
Namlusu ıslak, ağlamaklıydı,
Ceketimin en derin cebine sakladım onu,
Ateş çok güçlü yanıyordu,
Köşeden siyaha boyanmış bebeği aldım.
Kör kuyuya dışardan ışıklar geliyordu,
Siyaha boyanmış bebeği kaldırdığım yerden,
Biraz sıksam kendimi sığabilirdim oradan,
Çığlıklar bebeği korkutuyordu,
İlk önce bebeği çıkardım
Sonra ağlaması dinen kör tabancayı, bebeği korusun diye,
Sonra ben çıktım dışarı,
Islık sesi çıktı en son,
Bebeğe ninniler çalıyordu,
Bebek bana benzedi sonra,
Ben bana benzedim
Kör tabanca dedemindi,
Yüzümdeki duvar yere düştü,
Bebeğe umut dedim
Bebek beyazlandı,
Umutlar hep beyazdı,
Islık sesi beyazdı,
Kör tabancanın içinde beyaz bir mermi vardı,
Daha sonra tek hatırladığım
Kucağımda beyaz kundaklı bir bebek
Kulağımda babamın eski şarkılar dirilten ıslığıydı,
Etrafta hiç kör tabanca yoktu...
Kalktım yerimden
Tüm umutlarımı siyaha boyadım,
Beyaz olunca isteyeni çok oluyordu çünkü...
Bm Umut - 29.05.1998
"yeter ki senle olsun kör kuyu bile"