Ümit Yaşar Oğuzcan - Sen Orada Ben Burada

Ben orada öldüm en çok orada bilmezsin
Orada zaman buruşmuş bir eski resimdi
Orada sen yoktun, gözlerin belli belirsiz
Koptum oradan, bir kırık heykelim şimdi

Bir kolum derin denizlerde tek başına
Ayaklarım çöllerde kum tepelerinde gömülü
Alıp götürür saçlarımı bir soguk rüzgar
Ben orada öldüm, en çok orada bir başka türlü

Hiç bende degilsin, burada yoksun ki
Orada var mısın, ya da ben yok muyum
Tek degiliz seninle, bütün olmadık hiç
Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum

Orada akşamlar daha çok serin
Ben bu kadar degilim, bu kadar yıkık
Sarhoşum, kederliyim, yoksulum, sensizim
Orası sisler içinde orası karanlık.

Bensiz oldugun yerde degil mi en güzelsin
Bensiz oldugun yerde şöyle şarkılarını aşkını
Bir mermeri al, yont, şekil ver ona benden
Bir günah işlercesine sessiz ve dalgın
En iyisi sen burada kal, hep burada
Ellerinle kal, dudaklarınla, gözlerinle
Tut ki bütün renkler senin mavi kırmızı
Burada her şey sen nasıl istersen öyle

Bir büyük ayna duvarlar çok büyük
Orayı düşünme hiç burada soyun
Utandır duvarları pencereleri, kapıları
İki yalnızız şimdi anlıyor musun

Var sandıgın sen sen degilsin bir başkası
Benim anlasana benim o yok dedigin
Sabahları bir serin havayım içine dolan
Benim akşamları pencerende bekledigin

Hiç bir şey bilmiyorum, sen anlıyorsun
Senin bilmediklerini anladıgım gibi
Güzel, parmaklarının degdigi bir şey
Sensizlikler içinde seninle olmak iyi

Orada bulutlar yagıyor paramparça
Orada aglayan daglardır göge en yakın
Orada sen yoksun, orada bir şey yok
Orada kan ve ölüm, orada yangın