Ümit Seyhan - Ben Seni Sevmiyorum

Can sızısı kelimelerle,
Bir kaç satırda,
Yazdım yazamadıkları mı,
Beni kimseden dinleme diye .

Sevgili,
Bir uçurumsun içimde,
Yokluk gibi,boşluk gibi.
Var olmanın ötesinde.
Düştükçe derinleşen,
Dipsiz bir kuyu ki
Soramıyorsun,
Yusuf nerde?

Bazen geçer gibi oluyor korkum,
Görüyorum ki ;
Süslenmiş duvarları resimlerle,
Mevsimler yan yana telaşlı,
Sanki kavgalılar birbirleriyle,
Bir ağaç var,
Bir yandan yaprak dökerken,
Bir yandan çiçekleri acıyor.
Acıyor çiçekler bir tuvalde,
Içinde sen.

Sevgili,
Seni seviyorum demek,
Isterdim hep.
Bu sevgi olsaydı şayet,
Ama bu bir tufan,
Bu bir kasırga,
Nuh'un gemisinde tekim,
Adaletsizlik burda da,
Tek benim başımda.
Gönül eşim,acı eşiğim,
Arama,bulma,sorma beni .
Bırak tek başına,
Ağır gelir,
Taşıyamam.
Hayalin gözlerimde,
Gerçeğin karşımda.

Sevgili,
Böylesine fütursuz,
Çalarak hayalini ,
Sevmemekte suçtur aslında.
Çabuk üşür,Güneş'i özlerim.
Beni demir parmakların arkasına attırma.

Ben seni sevmiyorum.
Şuramda sen varsın,
Şuramda da sen.
Kimseye dokunduramam,
Insan eli değerse,
Atar ya kuşlar yavrusunu yuvadan.
Burda sustu kalemim ,
Yeter daha fazla anlatamam.

Sevda karadır.
Sevda kader.
Karakalem ve şiirler.
Yazamadıkların sensin,
Bense yazdıklarım kadar.
Dedim ya sevmiyorum seni,
İnanma,
Yalancıdır eller..