Ümit Şener Ta - Sandığın Gülümsemesi

SANDIĞIN GÜLÜMSEMESİ



bahar yalan söylemiyor
dağlarda eriyor kar
güneşi kovalıyor gölgeler
sesi duyuluyor gelişinin
şeker bayramlarında çocuklar seviniyor
bakışlarını çağırıyor gün
ışığını azaltıyor
yavaşça kayboluyor eteği ayak seslerinin
bir kıyıda paslanıyor sessizlik
yağmura düştü tabureler
yaprakları kovaladı rüzgarın adımları
ıslandı günahı şehrin
kadın kapattı göğsünü gidene
sandığına koydu gülümseyişini