Ümit Kilislioğlu Özger - Yolculuk

Gözünü biraz olsun hedeften ayır,
Etrafa bakın...
Dere, tepe, ova, bayır
Kimi uzaklardan selamlıyor seni, kimi ise çok yakın

Çoğu kez yolculuk varılacak yerden daha güzeldir
Yaşayacağın her şey, sana özeldir.

Başını kaldır, seyret bulutları...
Kekik kokusunu içine çek,
Tat dallardaki erikleri, dutları,
Bak, sana gülümsüyor ağaç,yaprak,ot, çiçek.

Süreç çoğu zaman daha değerlidir sonuçtan
Gözünü kapatıp koşarsan bir uca bir uçtan,
Dikenlere takılırsın,
Bazen yere yıkılırsın.

Ulaşırsın belki bir yere.
Her yanın yara, bere
Elde ettiğin her neyse, Bari değse!

Biri sana der ki:
”Hemen gösterdiğim yeni hedefe doğru koşmaya başla!
Vakit yok; hiç zevk alma, ömrün hep geçsin savaşla”.
Sen beni dinle: ne olur, biraz yavaşla!

Dokun pınardaki buz gibi suya, gülümse pembe güle,
Sen insansın, layıksın bu ödüle.

Ne diyor arı, kelebek, çiçekteki öz?
Çözebilirsen eğer, bu sırrı çöz.
O zaman bir de bakarsın ki
Dağları yorulmadan aşmışsın,
Hedef dediğin yere çoktan ulaşmışsın.

Ne varsa bu yolculukta öğrendiğin,
Ve güçlükler yendiğin,
Kapılarını açar başka hedeflerin,
Çok daha anlamlı, çok daha derin.