Ümit Kilislioğlu Özger - Yitirilen

Açtı, susuzdu...
Sofraya baktı,
Tabakta yalnızlık, bardakta efkâr,
Yanında,
Günden güne uzaklaşan yar...
Yenir, yutulur gibi değildi.

Kırlara çıktı
Yanına bir kuş geldi,
Rengârenkti, çok güzeldi
İki kanat çırptı,
Bir çığlık attı, hızla yükseldi...
Tutulur gibi değildi.
Anılarına gitti,
O günlere:
İlk öptüştükleri,
El ele buzda kayıp düştükleri,
Sonra uzun uzun gülüştükleri...
Unutulur gibi değildi.

Yitirilen geri gelir miydi?
Yanlış kimin yanlışıydı?
Doğrusu neydi?
Başını eğdi,
Dertlendi...
Kurtulur gibi değildi.