Ümit Kilislioğlu Özger - Yirmi İki Aralık

Güneşi gördüm bu sabah penceremde
Aralık ayında hem de.
Girip duruyordu günlerdir düşüme
Diyordu: “Senin için geleceğim”, üşüme.

Ankara en uzun gecenin ertesi günü
güneşle yıkamıştı yüzünü.
Serçeler telaşlı, toprak ıslaktı,
İçimdeki kasvet yerini birden
umuda bıraktı.