Ümit Kilislioğlu Özger - Sokağa Atılan Bebeğin Şiiri

Ben,
Doğurur doğurmaz
Yüzüne bile bakmadan
Atmaya hazırlandığın bebek.

Sıkı sar beni,
İyice doyur karnımı
Çıkma evden alelacele
Bir de bez koy, yedek.
Şöyle kuytu bir yer olsun anne
Polis amcalar buluncaya dek
Direnebileyim ecele.

Belki bana son moda bir ad seçerler,
Belki de “Kader” deyip geçerler.
Birileri bakar, büyütür nasılsa...
Sevilme ihtimalim bile var
Biliyor musun?

Bense...
Hep seni merak eder dururum.
Sesini duymak isterim
Nerede olursa olsun yerim.
Hayal gücümle sana çeşit çeşit yüzler yaparım
Gözümü kaparım,
İçlerinden en güzelini seçerim.
Anne! Babam şimdi nerde?
Kötü mü oldu aşkınızın sonu?
Ona mutluluk diliyor musun?
Hâla seviyor musun onu?
Sahi, kim olduğunu biliyor musun?

İleride belki tezgâhtar olurum
Sana bir gün bir etek giydirir,
Çok yakıştığını söylerim,
İndirim yaparım “Sizi çok sevdim” derim.

Belki hemşire olur,
Sen ameliyata girerken saçını okşarım.
“Hiç merak etmeyin” derim “yanınızda ben varım”.

Karşılaşır mıyız bir daha
Bilinmez anne...
Boynuma bir künye as;
Ne olur, gitmeden,
Bir defacık,
Bir defacık yüzüme bak,
Bağrına bas.

26.10.2004