Ümit Kilislioğlu Özger - Kanatlar

Bir bahçeden geçtim
Gündüzle gecenin buluştuğu anda
Bir pınardan içtim
Yerle gök arasında bir mekânda.

Ayrılmadım ne tenimden, ne canımdan
Bir göle girdim korkmadan derinliğinden
Melekler geçti yanımdan
Nasiplendim kanatlarının serinliğinden.

Düş ile gerçek birbirinde gizli
Anlamsız kalmış çabalar
Çocuklar gördüm gül benizli
Öğrencileri ana babalar.

Kimi yaşlılar vardı
Yanlış rıhtımda bekler
“Kendinize gelin! ” diye seslendi Ana karnından bebekler.

Salkım söğütler eğilip yerlere kadar
Selam durdular
On üçünde kızlar
Uzun giysiler içinde eteği dar
Geçip karşılıklı oturdular.

Ben şekilden şekle girdim
Her gördüğüm şeyle birdim.
Rüzgâr oldum, söğüt oldum, kuş oldum,
Yağmur oldum, kum oldum, yokuş oldum.

Erenler geçti uzaktan
Altlarında atları
Üstlerinde bembeyaz bulutlar
Ve melek kanatları.