Ümit Kilislioğlu Özger - İnsan

Bir su damlası insan...
Yağmur olup yağar yeryüzüne
Bereket olmak, şifa olmak için,
Kalplere sevinçle dolmak için.
Korkma! Başaracaksın, kendine güven!
Bir tesadüf değil ki bu serüven!

Güneş ışığı altında renkli çakıllarla
Mücevher gibi parlamak da var,
Fırtınalı gecelerde dövmek de sahilleri.
Geriye doğru akmak olmaz, hep ileri!

Bazen tutar hevesimiz,
Bırakırız kendimizi yükseklerden, şelâle oluruz.
Bazen ilahî bir musıkîdir sesimiz,
Kendimizi sakin kuytularda buluruz.
Bazen sıcak diyarlarda gezeriz, iklimi kurak
Belki de kuruyan bir derenin yatağıdır son durak.
Daima denize ulaşmayı dile
En çaresiz anlarda bile.

Dualar kabul olur,
Su damlası bir anda kendini yağmur altında bulur.
Dostlar yardıma koşar,
Dere yataği dolar, su coşar.

Geçmiştir artık tehlikelerin en yamanı
Şimdi zaman, tarlaları sulamak zamanı.

(Kapılar kitabından)