Ümit Kilislioğlu Özger - Depresyon

Çözmeye çalıştıkça daha sıkı düğümlendiğinde,
Zorlama
O gece,
Öylece,
Uyu.
Mutlak biri gelir, kurtarır seni
Saçını okşar, alnına bin öpücük kondurur;
Telaş biter, acı durur.
Kim mi o?
Kendi bilgeliğin, hani bir adı da sağduyu.
Zaman zaman bir kuyunun içine düşer de
Kenar taşlarına tutunursun;
Çabalar durursun,
Garkolursun derde.
Su bazen ayaklarına değer,
Bazen de boğazına kadar gelir.
Sanırsın ki böyle hep yükseldikçe yükselir. Korkuya yer olmazdı,
Bunun bir illüzyon olduğunu bilseydin eğer.
Derin bir nefes al,
Düşünme aşağıdaki karanlık suyu.
Güneş doğmadan önceki saatler nasıl olur bilirsin:
Çok uzun ve sıkıcı;
Kendi kendinin hem sanığı olmuşsun hem yargıcı.
Biraz bekle, gün ışığı pencerenden hele bir girsin.
Değiştir bu huyu.
Herşeyin daha iyi olmasını istemek hakkın,
İtirazın her neyeyse mesaj yola koyuldu;
Yüce dağları aştı,
Ve yerine ulaştı.
Artık korkma sakın,
Sesin duyuldu.
Yok aslında kuyu, muyu
Terket kayguyu.