Ümit Bilgin - Vuslat Var Sanıp

Ayrılık olsada vuslat var sanıp
Ömür boyu hasretine katlanıp
Her zaman her yerde adını anıp
Ümitsizce kapını yoklayıp gittim

Heder oldum inan karşında durdum
Bir tek senin için sineme vurdum
Gönlümü hedefime oturtturdum
Yayımı gerdirip oklayıp gittim

Gülistanda çeşit çeşit gül varken
Hepsi birden soldu güneş doğarken Benmi çok geç kaldım vakitmi erken
Kuruyan gülümü koklayıp gittim

Ben yaramı çaresizce sararım
Kimi görsem matlubumu sorarım
Yar kendimi boşunamı yorarım
Bir asır içimde saklayıp gittim

Aklım zayii oldu düştüm hüzüne
Bir gün ak değmedi kara yazıma
Mahcubum hatamı vurma yüzüme
Ümidim bahtımı aklayıp gittim