Ümit Bilgin - Gönül Kabım

Gönül kabım çile doldu taşıyor
Derdimi söyleyim yaz bir köşede
Mevsimlerim bile artık şaşıyor
Bahar bir köşede güz bir köşede

Gün gelir herkes layığın bulur
Ne istersen bu pazar yerinde olur
Herkes kendine uyanı alır
Çile bir köşede haz bir köşede

Kimi aklın kimi kendin yitirmiş
Hasretlik herkesi yemiş bitirmiş
Tabip ilaç diye neler getirmiş
Biber bir köşede tuz bir köşede

İnsan olan türlü derde alışır
Hiç olmadık yerde kimler buluşur
Elinden gelse oymaya çalışır
Kirpik bir köşede göz bir köşede

Dert bir kere gelse bir daha gitmez
Doğuştan doluysa çekmeynen bitmez Kimse kimsenin kahrını çekmez
Sitem bir köşede naz bir köşede

Taa ezelden beri kapkara yazım
Uyutmuyor kırk yıldır uykusuzum
Kimseye diyemem kendime sözüm
Name bir köşede saz bir köşede

Ne huzur bulan ne gülen oldu
Bir alem çileli kim murat aldı
Herkeste aynı dert ne farkı kaldı
Üvey bir köşede öz bir köşede

Bir boran gelirse alemi yıkar
Herkesin derdi var kim kime bakar
Oturmuş garibim bir ağıt yakar
Gelin bir köşede kız bir köşede

Ümidim titredi kalmadı bir hal
Bu derdime ister ekle ister çal
Ne kadar istersen o kadarın al
Fazla bir köşede az bir köşede