Ümit Bilgin - Cerrah

Bir mukaddes derde düştüm cayır cayır yakıyor
Ne zaman aklıma düşse inan aklım çıkıyor
Hesabı yok kaç mevsim geldi geçti aradan
Oluk oluk kan geliyor içimdeki yaradan
Ey cerrahım oyalanma vur neşderi aç gitsin
Yaram dikiş tutmuyorsa her tarafa saç gitsin
Sebebini sakın sorma yardan aldım yarayı
Hiç kimse onaramaz viran olan bu sarayı
Bendeki bu sarayın tek sahibi yar oldu
Sığmaz oldum hiçbir yere koca alem dar oldu
Bundan sonra benim için handa bir sarayda
Yaram ne zaman düzelir kim bilir kaç bin ayda
Bir kere girmeye gör peş peşe sıralanır
Sağlam kimse kalmaz burada her giren yaralanır
Bu öyle bir yaradır ki hiçbir cerrah saramaz
Her düşen boyun eğer kimse karşı duramaz
Herkeste bir dert kervanı sıra sıra dizili
Kader denen bu kitapta görki neler yazılı
Gece gündüz yazmaktan kalem bile yoruldu
Çektiğiyle kaldı herkes kime hesap soruldu Gözümü hiç kırpmadım asırlardır uykusuzum
Hiçbir kaynak kesmedi yıllar yılı susuzum
Bu öyle bir susuzluk hiçbir şey kar etmedi
Taa doğuştan çektim amma koca ömür yetmedi
Sıkıştırmış tüm dertleri bir ömüre sığdırmış
Küçücük bir delikten oluk oluk yağdırmış
Herkes kısmetini alır yağan bu sağanaktan
Zerresi eksilmedi bendeki bu yığınaktan
Hiçbir rüzgar bu yığından tek bir çöp uçuramaz
Bekçisi çok kudretlidir kimse bir şey çalamaz
Tek çarem sensin benim ey cerrahlar cerrahı
Bir derman ver yeter artık dindir bendeki ahı
Bu yolda tek lazım olan iki damla gözyaşı
Senden başka bir yol yok sensin her yolun başı
Yol aynı yol, han aynı han değişen bir tek yolcu
Kim bilir kim olacak bu yolda en sonuncu
Maksuda vesiledir bu yoldaki her çile
Vuslata eriştirir farkında olmasan bile
Lütfedip aç şu perdeyi ey ilahi maksudum
Ümidin talebi sensin rızandır matlubum