Ümit Bilgin - Boğdu Yar Beni

Damla su değmeden çok umman geçtim
Kup kuru derede boğdu yar beni
Yöneldiği yöne bağrımı açtım
Deryanın içinde yaktı har beni


Olmayan aklı yoramaz oldum
Bir tek kula hesap soramaz oldum
Delirdim derdinden duramaz oldum
Kış günü kapıya tutar kor beni

Zarar ettim kâr kalmadı kesemde
Umursamaz alevlendim desemde
Sönsün diye avuçlayıp yesemde
Faydası yok soğutmadı kar beni

Ümit'im gamından hep azar gönül
Bin çeker yinede bir yazar gönül
Sefada zevkte ne gezer gönül
Gelir gider yoklar, ahu zar beni