Ümit Bilgin - Bir Kavgaya Tutuştum

Bir kavgaya tutuştum,yerinden kalkan vurdu
Ne bir dost, ne arkadaş, ne öz gardaşım gördü

Her zaman feryattayım,gelen olmaz yardıma
Tek başıma çekiyorum,ortak mı var derdime?

Onca adam içinde,bir tek beni buldular
Nereye saklandıysam hep yerimi bildiler.

Parça parça ettiler,darma dağın her yanım
Artık gücüm tükendi,canım yanıyor canım.

İnadına vurdular,hiç biri usanmadı
Cehennem narındayım,kimse böyle yanmadı.
Peş peşe sıralandı,akıl edip saymadım
Razı oldum gelene,acısından caymadım.

Sakın ola acıma,istiyorsan sen de vur
Sesim çıkmaz,hiç korkma yorulduğun yerde dur.

Acele et bekleme,hadi ne duruyorsun?
Eriyip akan benim,sen niye yanıyorsun.

Çıkan feryadım ile,arş-ı alâ tutuştu
Tam on ikiden vurdu, bu nasıl bir atıştı.

Ben çileye alışkınım,çile benim kaderim
Ey Ümidim üzülme,yine de Allah kerim.