Ufuk Özgenç - Yine Yalnızım

Yine yalnızım
Yine yalnızlığın soğuk elleri
Arasında boğulup
Gidiyorum.

Bitmek tükenmek bilmeyen
Dertlerimle yalnızım.
Ne sen varsın artık,
Nede başkası.

Telefonlar eskisi gibi çalmıyor artık.
Kapılar sonuna kadar kilitlenmiş,
Ne arayanım var nede soranım
Tek başıma sersefil kalmışım.

Dost bildiklerimde arkamdan vurmuş beni
Şu fani dünyada.
Ne çalacak kapım,
Nede soracak kimsem kaldı.

Yine yalnızım
Yine yalnızlığın soğuk elleri
Arasında boğulup
Gidiyorum.

Yalnızlığı ve anıları karşıma alıp,
Bir büyük daha devirdim bu gece.
Sigarayı da iki pakete
çıkardım sevgilim.
Saatler geçmek bilmiyor sensiz.
Akrep yelkovana küsmüş,
Yelkovanda akrebe.
Sabahlar bana sırtını dönmüş,
Gecelerse yanımda.

Sen gittin gideli
Bu şehirde ezanlar sustu.
Bu şehirde ne akşam oluyor,
Nede sensiz yaşanıyor.

Sensizliğin tortusuyla yatıp kalkıyorum.
Yine yalnızım,
Yine yalnızlığın soğuk elleri arasında
Boğulup gidiyorum.

Ne zaman geri geleceksin
Ne zaman güleceksin yüzüme bilmiyorum.
Bilmiyorum eskisi gibi olur mu her şey?
Eskisi gibi sevebilir miyim seni bilmiyorum.

Her şey cevapsız ve
Bir okadar da anlamsız.
Ama ortada gerçek olan bir tek şey var.
Oda senin,
Kahpece,şerefsizce,acımasızca
Çekip gittiğin o gündür
İNSAFSIZ.