Ufuk Nazım - Yıldız

Yıldız;
Gecenin çarmıhında,
Ağlar yalnızlığına.
Meydan okuyarak karanlığa;
Güneşi arattırmaz dostlarına.
Tutunamayıp düşerken biri,
Samanyolu'nun sırtından.
Onu çekemeyenlerdir,
Dilek tutanlar.
Ve karanlığa yenilmiştir yıldız.
Artık soğuyan,
Soğudukça soğurulan,
Bir kaya yığınıdır yıldız.
Şimdi uzaklardan;
Yerini alan yıldıza bakıyor.