Ufuk Nazım - Yaşar

Yaşar beş aylık
Adaparından bir bebek
Mosmor yüzünde
İki damla yaş gibi
Küçücük gözleri.
Nefesini yarım alıyor
Sanki parasızlığından
Yarım ekmek alır gibi
Bakkaldan.
Ve hastaydı yaşar
Belki yaşardı yaşar
Kalbi dayansaydı
Anasının
Yoksulluğa dayandıgı gibi.
Belkide
Elinde çırpındığı
Doktor amcanın teriydi
Onun ilacı
Lakin hiç damlamadı
İnsan teri yüzüne.
Yaşamın bekçileri yoksul
Yaşar yoksul
Ve yaşayanla yaşatan
Aynı tarafta değersizdi
Parasızlıktan.
Anasına söylediler
Yasar öldü diye
Kolaymıydı
Anaydı o ana. Yoksul gövdesiyle
Taşımıştı yaşarı dokuz ay.
Doğurmuştu kan ter içinde.
Yaşar ağlayamamıştı bile
Doktora koşmuştu
Parasız pulsuzdu
İşte şimdi yaşarsızdı.
Yaşar yaşamadı diye
İnsanlık öldü diye
Yaşarın yaşamı
Satın alınamadı diye
Anası yatağından
Kalkamadı yıllarca
Rüyasında yaşar büyüdü
Simit sattı
Ayakkabı boyadı
Okul okudu
Doktor oldu yaşar
Yaşasın diye çocuklar
Yoksulluklarından
Ölmesinler diye
Anası büyüttü
Rüyalarında yaşarı
Yaşarlar çıktı rüyalardan
Yaşama daldılar
Anadoluya yaşam saçtılar
Bir gün satıldı yaşarlar
Paralı patronlara
Unuttular değerini yaşamın.