Ufuk Nazım - Yalın

Düşünüyorken yalın bir biçimde
Biçimin içindeki
Yalın ayaklarını gördü
Dayanamadı koştu betimin içine
Betimin usturuplu sınırlarında
Boğulan benini sırtladı
Olur olmaz tasvirlere daldı
Tasvirler ona güç kattı
Yalınlığı örtüldü betimler öbüre kaydı
Günlerden bir dündü
Dündeki bugüne takıldı gülüşleri
Faşizan bir düştü
Bir kere içine düşmüştü
Belkide benliği büyümüştü Yalınlığı içinde üşümüştü
Lakin hayat kavuruyordu
Kurşun işliyordu
Ha namluda ha kalemde
Yalında bir dolundu
Öyleyse niyeydi bu ödün
Yalpalamalımı sapmalımı
Bence duşmeli bir köşede
Ve düşünmeli
Yalının sessiz erdemini
Yaşamın sade ışıltılarıyla
Sakin bir nehirin akışını dinlemeli
Yücelmek için degil
Yalında kalabilmek için.