Ufuk Nazım - Tufan

Koşuyordu,
Alnın da teri.
Yüreğinde kederi,
Düşe kalka koşuyordu.

Zaman da hırçın bir tufan,
Yahut fütursuz bir ırmak.
Kah aşan, kah coşan,
Akıp akıp bir denize ulaşan.

Sildi alnının terini,
Çekti umuttan hançerini,
Soktu ölümün döşüne;
Uzandı karanlığın döşeğine.