Ölgün sarıda titrek bir yansı;
Bir deniz üstü yalnızlığı.
Sisli bir karanlıkki;
Sis belirsiz.
İçin de titreyen ışık yersiz.
Ve öykünesin gelir;
O bitmeyene,
Güneşe.
Artık küçük karanlıklarda,
Titrek ve solgun değil.
Koskoca bir güneş,
Korkusuz bir umuttur o.
Ulaşır yüreklerin;
En karanlık köşesine
Ve fısıldar;
Kulakçıkların karanlığına umudu.